2019-05-30-1468_small.jpg

Jurata - Molo

 

Przyjemności? Nie robimy tego, co mówią nam inni? Czy na pewno?

 

Zaczynamy życie od szukania spełnienia w przyjemnościach. A jest wiele rzeczy, z których można czerpać przyjemność - filmy, teatr, TV, podróże, sport, rodzina , miłość...

Wydajemy pieniądze na wiele rzeczy w poszukiwaniu przyjemności, na przykład na seks i związki a często na egzotyczne podróże. Ale w końcu okazuje się, że to jedynie poszukiwanie sensu w materialnych przyjemnościach. Nawet w oglądaniu znanych zabytków?

Ludzie jeżdżą na wycieczki do znanych miejsc: wieże proste, krzywe, muzea, katedry etc. Bo trzeba zobaczyć ten zabytek, który jest przecież jednym z cudów świata, więc jedziesz tam i zaczynasz się zastanawiać, dlaczego tyle ludzi uważa, że to takie piękne, i masowo tu przyjeżdża. Czy jest w tej budowli coś obiektywnie pięknego, czy po prostu jestem owcą, więc jeśli inni powiedzieli, że to jest piękne, to ja też tak myślę i muszę tam jechać, zrobić sobie zdjęcie i odhaczyć ten punkt?

Zawsze warto  kwestionować sens różnych rzeczy. Czy oglądanie różnych sławnych miejsc ma sens? Na świecie jest nieskończona ilość rzeczy, które można zobaczyć, ale czy wycieczka do Amazonii nada życiu sens? Po jakimś czasie te wszystkie przyjemności nudzą się: "...bo za jednym szczytem, drugi szczyt..."

Poszukujemy sensu życia i przyjemności. A w życiu jest mnóstwo przyjemności.  W młodości chodziłem na niesamowite koncerty, też do opery i teatrów. Ale koncert, spektakl się skończył i potrzebowałem nowych przyjemności, żeby poczuć, że żyję. Albo chodziłem do "kultowych barów" na piwko czy kieliszek wina.  To wszystko nie miało trwałej treści.

Kiedy dorastamy, wchodzimy w związki i poznajemy miłość do drugiego człowieka, poznajemy bliskość, zaufanie i ryzyko, które jest częścią miłości. To znowu pozwala nam odczuwać rzeczy bardziej intensywnie.

Ale miłość do drugiej osoby może być trwała, a może przeminąć. Jeśli jest trwała, to nie na zawsze. Zauważyłem, że wiele osób poszukujących sensu życia, zatrzymuje się właśnie na miłości – trudno zrozumieć, czym ona jest, ale czują, że jest w niej jakiś głęboki sens. Przez jakiś czas to wystarczy, żeby czuć się spełnionym.

Nie chodzi zresztą tylko o miłość romantyczną, ale też o miłość do dzieci albo do rodziców. To chwyta za serce, kiedy przychodzisz z pracy, a pięcioletni brzdąc pędzi do ciebie, wołając: „Mama przyszła!”. Albo.. jesteś po 50-tce a twoja Mama woła za tobą: "Syneczku, koniecznie załóż szalik. Dzisiaj jest zimno... mówili w radiu..."

Jest w tym coś o wiele ważniejszego niż w jakichkolwiek materialnych przyjemnościach.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEŚNICZY, LEŚNICZYNA I DUCHY

  LEŚNICZY Opowiadanie dedykuje Rodzinie Sobańskich z Przewięzi Ciąg dalszy opowiadania NA ROZDROŻACH Po kilkunastu minutach zatrzymałem samochód na podwórzu leśniczego. Leśniczy przeszedł na emeryturę i miał dużo wolnego czasu. Gdy wygodnie rozsiedliśmy się przed domem na fotelach i opowiedziałem mu o spotkaniu z Pięknością w środku lasu i jej ojcem , pokiwał głową i powiedział z wielką powagą w głosie: Nie pierwszy to raz ktoś spotkał zjawę w tym lesie. W okolicy Swobody od lat zdarzały się zagubienia. Kilku nieszczęśników nie odnaleziono. Kobieta, którą spotkałeś i opisałeś to bardzo podstępna zjawa – rusałka. Czy miała wianek na głowie upleciony z ziół? Nie pamiętam czy miała taki wianek gdy siedziała pod sosną. Ale w śnie nic takiego nie miała. Była miła i bardzo przystępna... – odpowiedziałem.  Przystępna? Uwiodła cię w śnie?... a to heca – zaczął śmiać się  – Ale uwierz mi ona ci już nie odpuści, będzie polować na ciebie w lesie, w jeziorze i na łąkach. Strzeż się przyjacielu. 
Czytaj więcej

Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza

Obraz
  Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza     Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza Amerykańscy  psychologowie twierdzą, że zmniejszenie w jadłospisie człowieka ilości cukru, mięsa i kawy obniża ich agresywność o 50%. Według nich – wniosek jest jeden – przestępczość jak i chorobę należy leczyć naturalnym pokarmem. Mądrość wschodnia głosi: „Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza”. Jest nie do pomyślenia: jak można żyć bez wędliny, białego pieczywa, kawy, cukierków, czekolady itp.? Można. Natura podarowała człowiekowi ogromną różnorodność naturalnych produktów. Należy z nich umiejętnie korzystać. Jeśli bardzo chcemy, to możemy czasami zjeść, cukierka, ulubione ciastko czy kawałek wędliny. T rucizna w niedużych ilościach nie jest szkodliwa. Jaki więc pokarm daje nam energię życia?  Taki, który rośnie pod promieniami Słońca. Tylko Słońce jest uniwersalnym źródłem energii i wszystkiego co żywe. Natura obdarzyła rośliny zdolnością akumulowania i przerabiania energii słonecznej, k
Czytaj więcej

Czy odkryłeś, kto umiera, kiedy się umiera?

Obraz
    „Czy odkryłeś, kto umiera, kiedy się umiera?”  Dla mojej głowy jest jasne, że przy narodzinach zaczyna się żyć, ale też i umierać. Życie i śmierć są przejawami tego samego istnienia. Intelektualnie rozumiem, że wraz ze śmiercią umiera też wszystko, z czym się identyfikujemy: ciało, myśli, nasze związki międzyludzkie, doświadczenie i owo „Ja”, któremu przypisujemy tak wielkie znaczenie. Dlatego każdego dnia warto sobie powtarzać:   „Ja tym nie jestem. Jestem świadomością”, i  nie przywiązywać się zbytnio do tego, czym nie jesteśmy. Ale czy to wszystko wystarcza, żeby uwolnić się od strachu przed śmiercią?       Kim jesteś? Pewien młodzieniec siada przed jej domem i błaga, żeby Śmierć nauczyła go, czym jest Prawda. A Śmierć nie chce o tym słyszeć, chowa się. Potem, żeby pozbyć się chłopaka, oferuje mu złoto i bogactwa. Proponuje mu nawet królestwo i bardzo długie życie, ale on wszystko odrzuca. Chce tylko tego, co jest poza zasięgiem samej Śmierci. Śmierć jest tym poruszona. Prawda-
Czytaj więcej