Bez miłości nie ma piękna

 

x-small.jpg

1-small.jpg

Gdy rzeczy zewnętrzne nabierają wielkiego znaczenia, nas dręczy wewnętrzne ubóstwo.

 

Bez miłości nie ma piękna; są one splecione, nierozdzielne. Oczywiście słowo nie jest tym, co rzeczywiste, podobnie jak cień nie jest drzewem, które go rzuca. Nie zdołamy odkryć, czym jest miłość, jeśli nie zstąpimy z wyżyn naszego sprytu, intelektualnego wyrachowania, jeśli nie poczujemy lśniącej wody i nie zauważymy nowej trawy.

Czy można miłość znaleźć w muzeach, w kwiecistym pięknie kościelnych rytuałów, w kinie lub w kobiecej twarzy? Czy nie powinniśmy zastanowić się nad tym, jak bardzo wyobcowaliśmy się z powszednich, życiowych spraw'? Nie chodzi o to, byśmy neurotycznie czcili przyrodę, ale jeśli utracimy z nią kontakt, to czyż nie utracimy także kontaktu z ludźmi i ze sobą? Szukamy piękna i miłości poza nami, w ludziach, w posiadanych rzeczach. One stają się o wiele ważniejsze niż sama miłość. Posiadanie oznacza przyjemność, a ponieważ lgniemy do przyjemności, miłość zostaje skazana na banicję.

Piękno jest w nas, a niekoniecznie w otaczających nas rzeczach. Kiedy one stają się ważniejsze i w nich lokujemy piękno, to w nas ono maleje. Tak więc im bardziej świat staje się okrutny i materialistyczny, tym bardziej usiłujemy okryć własną nagość i wypełnić własną pustkę zbiorami muzeów i wszystkimi posiadanymi rzeczami.

Wszelka zależność wywołuje w nas pragnienie posiadania i stajemy się posiadaną rzeczą. Posiadam ten dom - j e s t e m tym domem. Tak więc zależność od piękna sylwetki lub urody twarzy nieuchronnie musi zubożyć samego obserwatora, co nie znaczy, że musimy wyrzec się tego wszystkiego. Chodzi o to, że gdy rzeczy zewnętrzne nabierają wielkiego znaczenia, nas dręczy wewnętrzne ubóstwo.


Gdy panuje wewnętrzne ubóstwo, pojawia się usilne pragnienie wypełnienia go. To jest bezdenne piekło przeciwieństw wypełniających nasze żywoty i wywołujących codzienną walkę. Wszystkie te przeciwieństwa są tożsame, są bowiem gałęziami wyrastającymi z jednego korzenia. Miłość nie jest wytworem zależności, nie ma ona swego przeciwieństwa.


Piękna, podobnie jak miłości, nie można z niczym porównać, a gdy powiada się "Kocham tego bardziej niż tamtego", przestaje to być miłością.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LEŚNICZY, LEŚNICZYNA I DUCHY

  LEŚNICZY Opowiadanie dedykuje Rodzinie Sobańskich z Przewięzi Ciąg dalszy opowiadania NA ROZDROŻACH Po kilkunastu minutach zatrzymałem samochód na podwórzu leśniczego. Leśniczy przeszedł na emeryturę i miał dużo wolnego czasu. Gdy wygodnie rozsiedliśmy się przed domem na fotelach i opowiedziałem mu o spotkaniu z Pięknością w środku lasu i jej ojcem , pokiwał głową i powiedział z wielką powagą w głosie: Nie pierwszy to raz ktoś spotkał zjawę w tym lesie. W okolicy Swobody od lat zdarzały się zagubienia. Kilku nieszczęśników nie odnaleziono. Kobieta, którą spotkałeś i opisałeś to bardzo podstępna zjawa – rusałka. Czy miała wianek na głowie upleciony z ziół? Nie pamiętam czy miała taki wianek gdy siedziała pod sosną. Ale w śnie nic takiego nie miała. Była miła i bardzo przystępna... – odpowiedziałem.  Przystępna? Uwiodła cię w śnie?... a to heca – zaczął śmiać się  – Ale uwierz mi ona ci już nie odpuści, będzie polować na ciebie w lesie, w jeziorze i na łąkach. Strzeż się przyjacielu. 
Czytaj więcej

Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza

Obraz
  Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza     Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza Amerykańscy  psychologowie twierdzą, że zmniejszenie w jadłospisie człowieka ilości cukru, mięsa i kawy obniża ich agresywność o 50%. Według nich – wniosek jest jeden – przestępczość jak i chorobę należy leczyć naturalnym pokarmem. Mądrość wschodnia głosi: „Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza”. Jest nie do pomyślenia: jak można żyć bez wędliny, białego pieczywa, kawy, cukierków, czekolady itp.? Można. Natura podarowała człowiekowi ogromną różnorodność naturalnych produktów. Należy z nich umiejętnie korzystać. Jeśli bardzo chcemy, to możemy czasami zjeść, cukierka, ulubione ciastko czy kawałek wędliny. T rucizna w niedużych ilościach nie jest szkodliwa. Jaki więc pokarm daje nam energię życia?  Taki, który rośnie pod promieniami Słońca. Tylko Słońce jest uniwersalnym źródłem energii i wszystkiego co żywe. Natura obdarzyła rośliny zdolnością akumulowania i przerabiania energii słonecznej, k
Czytaj więcej

Czy odkryłeś, kto umiera, kiedy się umiera?

Obraz
    „Czy odkryłeś, kto umiera, kiedy się umiera?”  Dla mojej głowy jest jasne, że przy narodzinach zaczyna się żyć, ale też i umierać. Życie i śmierć są przejawami tego samego istnienia. Intelektualnie rozumiem, że wraz ze śmiercią umiera też wszystko, z czym się identyfikujemy: ciało, myśli, nasze związki międzyludzkie, doświadczenie i owo „Ja”, któremu przypisujemy tak wielkie znaczenie. Dlatego każdego dnia warto sobie powtarzać:   „Ja tym nie jestem. Jestem świadomością”, i  nie przywiązywać się zbytnio do tego, czym nie jesteśmy. Ale czy to wszystko wystarcza, żeby uwolnić się od strachu przed śmiercią?       Kim jesteś? Pewien młodzieniec siada przed jej domem i błaga, żeby Śmierć nauczyła go, czym jest Prawda. A Śmierć nie chce o tym słyszeć, chowa się. Potem, żeby pozbyć się chłopaka, oferuje mu złoto i bogactwa. Proponuje mu nawet królestwo i bardzo długie życie, ale on wszystko odrzuca. Chce tylko tego, co jest poza zasięgiem samej Śmierci. Śmierć jest tym poruszona. Prawda-
Czytaj więcej